วันที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2553
กิจกรรมทางภาษาเล่านิทาน เรื่อง เเม่โพสพ
นามมาเเล้วมีครอบครัวยากจนครอบครัวหนึ่ง ซึ่งประกอบด้วยเเม่เเละลูกหลายคน ลูกต้องอดอยากเสมอด้วยความสงสารลูก เเม่จึงตั้งจิตอธิษฐานว่าหากตนจะต้องตายก็ไม่ว่า ขอเพียงได้ช่วยให้ลูกได้กินอย่างอิ่มหมีพีมัน ต่อมาเมื่อเเม่ตายลงได้เกิดเป็นต้นข้าว ช่วยให้ลูกมีอาหารเพียงพอที่จะรับประทาน
ต่อมานามเข้าลูกเริ่มลืมความหิวโหย ก็เริ่มกินทิ้งกินขว้างไม่ประหยัดทำให้เเม่โพสพเสียใจมาก ในเวลาดึกสงัด หากไปตามยุ้งตามฉาง จะได้ยินเสียงเเม่โพสสะอื้นให้เด็กๆ ก็เช่นเดียวกัน หากรับประทานข้าวไม่หมด ปล่อยให้ตกหล่นทิ้งขว้าง เเม่โพสพก็จะร้องไห้เช่นเดียวกัน
เพลง ฉันคือข้าว
ฉันคือข้าวที่เด็กกินทุกวัน ช่วยกายาเติบโตใหญ่ให้เเข็งเเรง
ข้าวใส่โม่บดให้เสร็จเมล็ดที่เเข็ง กลายเป็นเเป้งทำขนมอร่อยเอย
เพลง ข้าวทุกจาน
ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง
อย่ากินทิ้งขว้าง เป็นของมีค่า
ผู้คนอดอยาก มีมากหนักหนา
สงสารบรรดา เด็กตาดำดำ
คำคล้องจอง รีรีข้าวสาร
รีรีข้าวสาร สองทะนานข้าวเปลือก เลือกท้องใบลาน
คดข้าวใส่จาน เก็บเบี้ยใต้ถุนร้าน
พานคนข้างหลังไว้
คำคล้องจอง ข้าวเอยข้าวสุก
ข้าวเอยข้าวสุก ต้องกินทุกบ้านทุกฐานถิ่น
กว่าจะได้ข้าวให้เรากิน ชาวนาสิ้นกำลังเกือบทั้งสิ้น
ต้องทนเเดดทนฝนทนลมหนาว จึงได้ข้าวจากนามาถึงนี่
คนกินข้าวควรนึกไว้ให้จงดี ชาวนามีคุณค่าเเก่เราไม่เบาเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น